قطعنامۀ تأسیس ایکور
3. قطعنامۀ تأسیس ایکور 6 اکتبر 2010
6 اکتبر 2010
کنفرانس جهانی ابتکار عمل «هماهنگی و همکاری احزاب و سازمانهای انقلابی» مقرر میدارد که خود را به عنوان یک سازمان بینالمللی متشکل سازد. نام این سازمان «کمیتۀ هماهنگی بینالمللی احزاب و سازمانهای انقلابی» (ایکور)1 است.
1.
تأسیس ایکور از این تفاهم ناشی میشود: زمان آن فرا رسیده تا مقابله با سرمایۀ مالیِ بسیار سازمانیافته و به صورت جهانی بههمپیوستۀ بینالمللی و نظام جهانی امپریالیستیِ آن از طریق چیزی جدید -قدرت سازمانیافتۀ انقلابی بینالمللی جنبش طبقۀ کارگر و تودههای گسترده در مرحلۀ جدیدی از همکاری و هماهنگی فرامرزی و فعالیت عملی- صورت بگیرد.
امپریالیسم با نظام نو-استعماریاش تنها با استعدادِ در حال رشدش برای بحران است که میتواند به وجود خود ادامه دهد که چنین چیزی به صورت چشمگیری وجود بشریت را به چالش میکشد. این امر در بحران اقتصادی و مالی جهانی 2008، بحرانهای ساختاری نظام تولید و بازتولید سرمایهداری، بحران بدهی، بحران جهانی محیط زیست، غیبت فزایندۀ خانوادۀ پرولتاریا و تودههای وسیع، بحرانهای سیاسی و همچنین در خطر فزایندۀ بینالمللی جنگ، تجاوزات روزافزون امپریالیستی، و در گرایش عمومی امپریالیسم به ارتجاع و فاشیسم مشخص شده است.
سرمایهداری هیچ آیندهای برای ارائه کردن به طبقۀ کارگر و تودههای وسیع مردم در جهان ندارد. بنابراین، ایکور همۀ انقلابیون جهان را فرامی‌خواند که با روح سخنان لنین به یکدیگر بپیوندند: «کارگران متفرق هیچ چیز نیستند و با اتحاد، همه چیز هستند.» (لنین، 1913، «وحدت طبقه کارگر»)
ایکور دستاوردهای جنبش انقلابی طبقۀ کارگر را که به صورت بینالمللی سازمان یافته تداوم میبخشد. این شامل اقدام انقلابی بزرگ «کمون پاریس» در سال 1871، «انقلاب پیروزمندانۀ اکتبر روسیه» در سال 1917، «انقلاب چین» از 1945 تا 1949، مبارزۀ انقلابی رهاییبخش برای نابودی سیستم استعماری قدیمی و ظهور اردوگاه سوسیالیستی پس از جنگ جهانی دوم میشود.
ایکور بر تجربیات غنی نمونههای تاریخی از اشکال سازماندهی بینالمللی مانند انترناسیونال اول، دوم و سوم مبتنی شده است. ایکور شرایط، ضرورتها و امکانات امروزی برای چنین اتحادیهای را در نظر میگیرد. این سازمان شعار انقلابی بزرگِ کارل مارکس "کارگران همۀ کشورها متحد شوید!" و همچنین شعار لنین "کارگران همۀ کشورها و خلقهای تحت ستم متحد شوید!" را عملی میکند.
خیانت رویزیونیستی، با نقطۀ آغاز آن در اتحاد جماهیر شوروی در کنگرۀ بیستم حزب در سال 1956، به بزرگترین شکستی منجر شد که تا آن زمان جنبش بینالمللی کمونیستی و طبقۀ کارگر متحمل شده بود و شکافی با ابعادی بیسابقه را در پی داشت. احیای سرمایهداری موج عظیمی از ضدکمونیسم و ضدانقلاب را برانگیخت.
همچنین بروز گرایشهای سکتاریستی و آنارشیستی تا حدی به جنبش بینالمللی کمونیستی و جنبش کارگری آسیب وارد کرد. اما خطر اصلی برای اوجگیری جنبش انقلابی بینالمللی، تأثیرگذاری اصلاحطلبی و رویزیونیسم بر جنبش کارگری و خلقی بوده و میباشد.
با افول اتحاد جماهیر شوروی در آغاز دهۀ 1990، رویزیونیسم مدرن مرکز خود را از دست داد. بورژوازی امپریالیستی می‌توانست در دهۀ 1990 از این فرصت برای یک حملۀ جهانی ضدکمونیستی استفاده کند. با این حال، تضعیف سنگر رویزیونیستی اتحاد جماهیر شوروی در عین حال عامل مهمی برای اوجگیری جدید مبارزۀ جهانی برای سوسیالیسم نیز هست.
اگر پرولتاریای سراسر جهان با قدرتی میلیاردی، در اتحاد با تودههای وسیع، مبارزه برای آزادی خود را در مقیاس بینالمللی سازماندهی کرده و نقش رهبری خود را در مبارزۀ خلق‌ها برای آزادی ملی و اجتماعی ایفا کند، در نهایت قدرتی برتر از امپریالیسم است.
2.
در مرحلۀ امروزینِ امپریالیسم با نیروهای تولیدی بسیار توسعهیافته و به صورت بینالمللی بههمپیوستهاش پیشنیازهای مادی سوسیالیسم به حد بالایی از بلوغ رسیدهاند.
در همان زمان، تحت دیکتاتوری سرمایۀ مالی در سراسر جهان، نیروهای مخرب و ویرانگر در حال تأثیرگذاری هستند:
در کشورهایی که توسط امپریالیسم تحت ستم قرار گرفته و غارت شدهاند، فقیرسازی تودهها از طریق غارت ثروت آن کشورها، تهدید نظامی علیه هرگونه فعالیت انقلابی، تخریب محیط زیست، گرسنگی و طرد کردن در حال رشد است.
حتی در کشورهای بسیار توسعهیافتۀ سرمایهداری، استثمارِ به شدت افزایشیافته با فقیرسازی فزایندۀ تودهها و برچیدن حقوق و آزادیهای بورژوا-دمکراتیک و حتی فاشیستی شدن دستگاههای دولتی همراه است.
بورژوازی امپریالیستی یک تهدید دائمی برای حاکمیت و یکپارچگی دولتهای ملی است. این امر منجر به نظامی‌سازی سیاست خارجی کشورهای امپریالیستی شده است که تنها در موارد نادر میتوان آن را با حجاب مأموریت‌های سازمان ملل متحد و ترحمهای بشردوستانه پوشاند.
رقابت امپریالیست‌ها، به‌ویژه قدرت‌های اصلی امپریالیست، دائماً خطر یک جنگ جهانی را دامن می‌زند و به درگیری‌های مسلحانۀ منطقهای در مبارزه برای تقسیم مجدد جهان منجر میشود.
امروز شیوۀ تولید سرمایهداری جهان را با یک فاجعۀ زیستمحیطی جهانی مواجه میکند که میتواند تمام زندگی بشر را در آیندهای قابل پیشبینی غیرممکن سازد.
امپریالیسم آیندۀ کودکان و جوانان را ربوده و تودههای زنان جهان در غل و زنجیر مضاعفِ استثمار و ستم قرار دارند. زنان در کشورهایی که اغلب توسط امپریالیسم تحت ستم قرار دارند نیز به صورت ویژه در معرض تبعیض ملی و مذهبی قرار دارند.
میل و جستجو برای جامعهای رها از استثمار و ستم باید به نیرویی برای تغییر جامعه تبدیل شود که بر شرّ اساسی نظام جهانی امپریالیستی غلبه کند.
ایکور از ضرورت عملیِ واکنش نشان دادن به منظور بی‌ثباتسازی نظام جهانی امپریالیستی از طریق توسعۀ مبارزۀ آزادی‌بخش انقلابی برای سوسیالیسم و علیه امپریالیسم به سطحی عالیتر برخاسته است. ساختن و تقویت احزاب انقلابی در هر کشور عاملی تعیینکننده برای اوجگیری جدیدی در مبارزه برای سرنگونی امپریالیسم و برای ساختن سوسیالیسم است. این امر شامل ایجاد پلاتفرمها و اشکال سازمانیِ متعاقب برای مبارزۀ مشترک تودهها در سطوح ملی، منطقهای و بینالمللی است.
این چالش تاریخی همکاری فرامرزی، هماهنگی و انقلابیسازی مبارزاتی را که در سرتاسر جهان در حال جوشش است، بیش از هر زمان دیگری ضروری میکند.
3.
با در نظر گرفتن اینکه:
بسیاری از احزاب و سازمانها تمایل به همکاری سازنده بر اساس حقوق برابر را توسعه دادهاند؛
تودههای مردم و هستۀ پرولتاریای صنعتی به طور فزاینده‌ای تشخیص می‌دهند که باید بر شکاف بین ملتهای مختلف غلبه کرد، که میتوان آن را در آغاز مبارزات فرامرزی مشاهده کرد؛
شکل‌های بینالمللی انقلابی متعددی از سازماندهی (کنفرانس‌ها، فاروم‌ها، پلاتفرمها) قبلاً ظهور کرده‌اند؛
شعارهای "کارگران همۀ کشورها متحد شوید!" و همچنین "کارگران همۀ کشورها و خلقهای تحت ستم متحد شوید!" تنها از طریق اشکال بینالمللی سازماندهی میتواند به واقعیت تبدیل شود؛
شرایط و سنت‌های اجتماعی مختلفی از مبارزۀ طبقاتی در هر کشور و هر سازمان منفرد وجود دارد؛
مسئولیت تدارک و پیادهسازی انقلاب بر عهدۀ احزاب و جنبشهای کارگری و تودهای کشورهای مربوطه است؛
هنوز تفاوتهای ایدئولوژیک-سیاسی زیادی در میان انقلابیون جهان وجود دارد؛
اقدام انقلابی سازمانیافتۀ مشترک نمیتواند تا حل شدن همۀ این اختلافات منتظر بماند؛
ایکور خود را به عنوان مشارکتی در ترویج یکی شدن مبتنی بر همبستگیِ جنبش انقلابی بینالمللی و طبقۀ کارگر میداند.
ایکور بر اساس یک اجماع حداقلی ایدئولوژیک-سیاسی روشن، وحدت کنش انقلابی را در پیوند با یک فرآیند سرزندۀ بحث و شفافسازی به منظور تعمیق و گسترش بنیادها به لحاظ محتوایی دنبال میکند.
کنفرانس مؤسس اعلام میکند که ایکور به طور مداوم یک سیاست درهای باز را نسبت به همۀ احزاب و سازمانهای انقلابی و سایر اتحادیههای بینالمللی دنبال خواهد کرد.
مسئلۀ اصلی ایکور هماهنگی و همکاری در سازماندهی مبارزۀ طبقاتی و همبستگی عملی است.
این سازمان به دنبال اتحاد و همکاری نزدیک با سایر اشکال انترناسیونالیستی مترقی سازماندهی در جهان است و به صراحت خود را رقیب آنها نمیداند. ایکور کیفیت جدیدی از وحدت احزاب و سازمانهای انقلابی و پرولتری را در سراسر جهان برقرار و تأیید میکند.
4.
کنفرانس مؤسس به صورت متحد با توجه به هدف راهبردی غلبه بر نظام جهانی امپریالیستی و برقراری روابط اجتماعی سوسیالیستی به عنوان مبانی ایدئولوژیک-سیاسی ]موارد زیر را[ برای همکاری متقابل مقرر میدارد:
به رسمیت شناختن دگرگونی انقلابی ضروریِ شرایط اجتماعی سرمایهداری/امپریالیسم با هدف ادعایی جامعۀ سوسیالیستی و ضرورت استقرار دیکتاتوری پرولتاریا به عنوان دموکراسی برای تودههای وسیع و سرکوب برای دشمنان مرگبار رهاییِ بشریت از استثمار و ستم؛
برای ترسیم خط جدایی واضح با رویزیونیسم، تروتسکیسم و آنارشیسم و هر شکلی از ضدکمونیسم همچون حملات خصمانه و کمپینهای لکهدارسازی بورژوایی علیه به اصطلاح «استالینیسم» یا «مائوئیسم» و دیکتاتوری پرولتاریا.
5.
کنفرانس مؤسس مقرر میدارد که اصل سازمانی آن، هماهنگی و همکاری توافقیِ احزاب و سازمانهای خودمختار، مستقل و متکیبهخود باشد.
در رأیگیری در مورد اسناد بنیادی، کنفرانس تمایل دارد که بر اساس اجماع در مورد آنها تصمیمگیری کند. مسائل بنیادی ایدئولوژیک و موضوعات اساسی سیاسی قابل رأیگیری نیستند. با این حال در مسائل ضروری عملی، در مورد اسناد تأسیس و پس از بحث گسترده، با رعایت تفاوتهای ایدئولوژیک-سیاسی، میتوان تصمیم را به اکثریت سپرد. این امر مستلزم حداقل 80 درصد آرای نمایندگان حاضر است. تمام قطعنامههای مربوط به امور جاری را میتوان با اکثریت ساده تصویب کرد. برابری آراء مردود تلقی میشود.
هر سازمانی خودش تصمیم میگیرد که از کدام پروژه و کدام فعالیتها پشتیبانی کند. این امر به اصل قابلیت اطمینان از انجام وظایف پذیرفتهشده در روحیۀ مسئولیت کامل برای عملی ساختن آنها به صورت مشترک مرتبط است.
آنچه مورد تأکید است، همکاری و کمک متقابل در مبارزات طبقاتی و ایجاد حزب انقلابی در هر کشور منفرد است.
ایکور در سطح جهانی، قاره‌ای و منطقهای در وظایف اصلی کلی و همچنین در تکپروژه‌های برنامه‌ریزی شده برای مدت زمان محدود به همکاری خواهد پرداخت.
ایکور برای رسیدن به توافق در مورد فرآیندها و فعالیت‌های مختلف و همچنین همکاری در خصوص پروژه‌های مشترک و وظایف مبارزاتی عملی، هماهنگی به عمل می‌آورد.
ایکور بر احترام متقابل و احترام به حاکمیت سازمانهای عضو مبتنی شده است و خود را به عدم مداخله در امور داخلی سازمانها متعهد میداند.
ایکور خود را به فرهنگ پرولتاریایی مباحثه در ایجاد عقیده و رشد مفاهمه و پیادهسازی عمل مشترک متعهد میداند.
کارگران همۀ کشورها متحد شوید!
کارگران همۀ کشورها و خلقهای تحت ستم متحد شوید!
1 International Coordination of Revolutionary Parties and Organizations (ICOR)