اساسنامۀ ایکور
15 نوامبر 2017 (اصلاحشده توسط کنفرانس جهانی سوم ایکور)
6 اکتبر 2010 (مصوب کنفرانس مؤسس ایکور)
1 آوریل 2014 (اصلاحشده توسط کنفرانس جهانی دوم ایکور)
20 ژانویۀ 2016 (تصحیح بر اساس تصمیم کنفرانس جهانی دوم ایکور)
15 نوامبر 2017 (اصلاحشده توسط کنفرانس جهانی سوم ایکور)
مقدمه:
"کارگران همه کشورها متحد شوید!" - این فراخوان اضطراری کارل مارکس و فردریش انگلس در پایان «مانیفست کمونیستی» به عنوان راهنمای مبارزۀ آزادی‌بخش پرولتاریای انقلابی کل جهان فرموله شده است.
توسعۀ نظام جهانی امپریالیستی به غایت متناقض است:
در حالی که عظیمترین ثروتِ تمام دورانها انباشته شده است و پتانسیلهای عظیمی به کمال رسیدهاند که زندگی در رفاه، سلامت و صلح را برای همۀ بشریت ممکن میسازد، گرسنگی تودهای و فقر گسترده در سراسر جهان به ابعاد بیسابقهای رسیده است. رشد جهانی طبقۀ کارگر و پیشرفت بهرهوری نیروی کار با نابودی موجودیت دهقانان در مقیاس گسترده، بیکاری انبوه و بیکاری همراه شده است. در حالی که پیشرفت علمی-فنی میتواند برای مدت طولانی وحدت زندگی انسان و طبیعت را ممکن سازد، تغییرات چشمگیر آب و هوا، پایه‌های وجودی انسان را به خطر می‌اندازد.
هیچگاه تدارک مادی برای شکوفایی شرایط سوسیالیستی به اندازۀ امروز به بلوغ نرسیده بوده است. در عین حال، بحران‌خیز بودن نظام جهانی امپریالیستی این تمایل را دارد که شیوۀ وجودی انسان را به چالش بکشد. خطر یک جنگ ویرانگر امپریالیستی برای چندین دهه باری بر دوش بشر بوده است؛ بحران جهانی محیط زیست بنیادهای وجودی انسان را تهدید میکند؛ غیبت خانوادۀ تودهها با وخامتهای پُردامنه، به ویژه با توجه به وضعیت زنان و کودکان، در سراسر جهان رو به افزایش است. استثمار بیش از حد میلیاردها نفر بحران اقتصادی و مالی جهانی در سال 2008 را به بار آورد که جهان را تکان داد.
همۀ اینها فریاد جایگزینی نظام جدید سرمایهداری با نظمی نوین است که در آن نیروهای تولیدی را بتوان برای منفعت همۀ نوع بشر مورد استفاده قرار داد. تودههای مردم جهان نمیخواهند در بربریت سرمایهداری غرق شوند! سیاست ضدبشری سرمایۀ مالی بینالمللی، حرکت انقلابی بشریت به سوی جامعه‌ای بدون استثمار، ستم، فلاکت، تخریب محیط زیست و جنگ را که چشم‌اندازی برای جوانان ارائه میدهد به چالش می‌کشد.
با افول اردوگاه سوسیالیستی از طریق رویزیونیسم، جنبش طبقۀ کارگر سختترین شکست را در تاریخ خود متحمل شد. این مسئله برای چندین دهه، جنبش انقلابی بینالمللی را ژرف‌تر از همیشه در حال و هوای شکست‌گرایی فرو برد و باعث افزایش انحلال‌طلبی، تفرقه و چندپارگی در میان صفوف آنها شد.
با همۀ اینها، بسیاری از احزاب و سازمانهای انقلابی در جانبِ بنا کردن حزب انقلابی ایستادند و به مبارزه برای رهایی ملی و اجتماعی ادامه دادند. این امر به نتایج و تجربیات متنوعی در بنا کردن احزاب و سازمانهای انقلابی و مارکسیست-لنینیستی جدید، توانایی فزایندۀ آنها برای رهبری مبارزات طبقاتی و آغاز همکاری بینالمللی آنها منجر شد.
بنابراین زمان برای مرحلۀ جدیدی از همکاری فرامرزی انقلابی بینالمللی و جنبش طبقۀ کارگر و توسعۀ یک جبهۀ متحد بینالمللی علیه امپریالیسم فرارسیده است.
ما به شکلی از سازماندهی برای همکاری بینالمللی و هماهنگی فعالیتهای انقلابیون جهان در ساختن حزب انقلابی و مبارزۀ طبقاتی نیاز داریم.
کنفرانس مؤسس ایکور از بینش لنین، رهبر نابغۀ اولین دولت سوسیالیستی جهان پیروی میکند که انترناسیونالیسم پرولتری تنها در اشکال ضروری سازماندهی میتواند تحقق یابد:
"سرمایه یک نیروی بینالمللی است. برای غلبه بر آن، یک اتحاد بینالمللی کارگری، یک برادری بینالمللی کارگری لازم است." (مجموعه آثار لنین، نسخۀ چهارم انگلیسی، انتشارات پروگرس، مسکو، 1965، جلد 30، صص 291-297 "نامه به کارگران و دهقانان اوکراین به مناسبت پیروزی بر دنیکین"، 1920)
ایکور احزاب و سازمانهای مختلفی را با حقوق برابر با یکدیگر متحد میکند که از نظر اندازه، تجارب عملی، سازمانی و سیاسی، ریشههای تاریخی-ایدئولوژیکی، وظیفۀ استراتژیک و شرایط اجتماعی-اقتصادی آنها بسیار متفاوت هستند. آنها باید با احترام به همکاری پرداخته و برای مبارزۀ مشترکشان از یکدیگر یاد بگیرند.
کنفرانس مؤسس ایکور برای تحقق اهداف خود اساسنامۀ زیر را تصویب کرد:
نام
کمیتۀ هماهنگی بینالمللی احزاب و سازمانهای انقلابی (ایکور)1
ساختار:
کنفرانس جهانی
1- ارگان عالی ایکور «کنفرانس جهانیِ» نمایندگان تمام احزاب و سازمانهای متعلق به ایکور است. کنفرانس جهانی میباید به طور معمول هر سه سال یک بار تشکیل شود، اما در شرایط خاص میتوان با اکثریت 80 درصدی «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» (ICC) این دوره را به دو یا چهار سال تغییر داد. در رأیگیری، هر سازمانِ عضو دارای یک رأی است.
در صورتی که بیش از 50 درصد از سازمانهای عضو دارای نماینده باشند و حداقل سه ماه قبل از آن برای هریک از سازمانهای عضو دعوتنامه ارسال شده باشد، کنفرانس جهانی به حد نصاب خواهد رسید. اگر بنا به شرایط خاص و دلایل موجه، حداقل تعداد شرکتکنندگان بیش از 50 درصد قابل دستیابی نباشد، مشروعیت با حداقل 50 درصد از سازمانهای عضو به وجود خواهد آمد.
با این وجود، به عنوان حداقل مطلق برای حد نصاب، بیش از یک سوم از سازمانهای عضو باید دارای نماینده باشند. علاوه بر این، برای حد نصاب، حداقل دو هیئت نمایندگی از هر قاره باید حضور داشته باشند.
2- در ابتدا «کنفرانس جهانی» دستور کار و قوانین رویهای را برای برگزاری کنفرانس اتخاذ میکند. «کنفرانس جهانی» توسط هیئت رئیسهای که در کنفرانس انتخاب میشود رهبری میشود. «کنفرانس جهانی» به صورت چندجانبه تدارک، برگزار و تأمین مالی میشود.
«کنفرانس جهانی» بر اساس حقوق و وظایف برابر در مورد نظارت بر قوانین رویهای کنفرانس که به صورت معمولی به تصویب میرسد برگزار میشود.
زبان اصلی کنفرانس انگلیسی است. کنفرانس در صورت امکان ترجمههای بیشتری را ترتیب میدهد.
«کنفرانس جهانی»، «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» را برای هماهنگی کار ایکور بین کنفرانسهای جهانی و همچنین یک حسابرس را انتخاب میکند.
در رأیگیری در مورد اسناد بنیادی، کنفرانس تمایل دارد که بر اساس اجماع در مورد آنها تصمیمگیری کند. مسائل بنیادی ایدئولوژیک و موضوعات اساسی سیاسی قابل رأیگیری نیستند. با این حال در مسائل ضروری عملی، در مورد اسناد تأسیس و پس از بحث گسترده، با رعایت تفاوتهای ایدئولوژیک-سیاسی، میتوان تصمیم را به اکثریت سپرد. این امر مستلزم حداقل 80 درصد آرای نمایندگان حاضر است. تمام قطعنامههای مربوط به امور جاری را میتوان با اکثریت ساده تصویب کرد. برابری آراء مردود تلقی میشود.
هر سازمان عضو ایکور در پذیرش و پیادهسازی پروژههای مشترک خودمختار و مستقل است. هر سازمان مستقلاً مسئول تحقق وظایف مربوطه در مبارزۀ طبقاتی و بنا کردن حزب انقلابی است و باید به طرزی قابل اعتماد به وعدههای دادهشده عمل کند.
کنفرانس قارهای
در آغاز کار مشترک ایکور کنفرانسهای قارهای باید در آفریقا، آمریکا، آسیا (شامل استرالیا/اقیانوسیه) و اروپا برگزار شود.
در رأیگیری، هر سازمان عضو دارای یک رأی است.
زبان کنفرانس با توجه به کنفرانسهای قارهای مربوطه تعیین میشود.
کنفرانسهای قارهای مربوطه «کمیتۀ هماهنگکنندۀ قارهای» (CCC) و یک حسابرس را انتخاب میکنند.
در صورتی که حداقل 40 درصد از سازمانهای عضو دارای نماینده باشند و حداقل سه ماه قبل از آن برای هریک از سازمانهای عضو دعوتنامه ارسال شده باشد، کنفرانس قارهای به حد نصاب خواهد رسید. برای داشتن حد نصاب، حداقل یک سوم کشورهای عضو قاره باید دارای نماینده باشند.
در غیر این صورت نتیجتاً قوانین کنفرانس جهانی معتبر خواهند بود.
کنفرانس منطقهای
با گسترش فعالیتهای ایکور و تعداد سازمانهای عضو آن، قارهها باید به مناطق مقتضی تقسیمبندی شوند. تفاهم در مورد تعداد زیربخشها باید با بالاترین ارگان ایکور حاصل شود.
کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی2 (ICC)
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» مرکز هماهنگکنندۀ ایکور در فاصلۀ زمانی بین کنفرانسهای جهانی برای هماهنگی فعالیتهای سازمانهای عضو آن است و ایکور را در عرصۀ عمومی نمایندگی میکند.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» از هفت عضو تشکیل شده است که دارای حقوق و وظایف یکسان هستند. این افراد در چهار رأی مختلف انتخاب میشوند.
در ابتدا «کنفرانس جهانی» سه عضو را انتخاب میکند که عبارتاند از هماهنگکنندۀ اصلی، معاون هماهنگکنندۀ اصلی و مسئول مالی، که دبیرخانۀ «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» را تشکیل میدهند.
در چهارمین رأیگیری، نمایندگان «کمیتههای هماهنگکنندۀ قارهای» (ترجیحاً «هماهنگکنندههای قارهای») و معاونان آنها به عنوان چهار عضو دیگر «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» انتخاب میشوند. این افراد از میان صفوف «کمیتۀ هماهنگکنندۀ قارهای» که توسط «کنفرانسهای قارهای» انتخاب شدهاند پیشنهاد میشوند.
این اعضای «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» توسط احزاب و سازمانهای مربوطه به «کنفرانس جهانی» پیشنهاد شده و توسط آن انتخاب خواهند شد. احزاب و سازمانهای مربوطه که اعضای منتخب «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» به آنها تعلق دارند مسئولیت جمعی انجام وظایف اعضای این کمیته را بر عهده میگیرند.
هر سازمان عضو همچنین میتواند به دلایل بااهمیت عضو خود را از «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» فرابخواند و بر این اساس فرد دیگری را جایگزین او کند. با این حال، او باید متعلق به همان سازمان باشد و اجازهنامۀ صریح و کتبی از رهبری حزب یا سازمان مربوطه نیز باید ارائه شود.
هر قاره باید حداقل یک نماینده در «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» داشته باشد. هر یک از کنفرانسهای قارهای نمایندهای را به «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» میفرستند که باید توسط حزب یا سازمانی که بدان تعلق دارد تأیید شود. آنها همچنین یک معاون رزرو را تعیین میکنند که او نیز باید تأیید شود.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» بر اساس دستورالعملهای «کنفرانس جهانی» و به منظور اجرای تصمیمات آن کار میکند. این کمیته نمیتواند در مورد اصول اساسی و مسائل اصلی سیاسی تصمیمگیری کند. با این حال، در ارتباط با هماهنگی کار مشترک اعضای ایکور، «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» مؤظف است که اعلامیه‌ها و طرحهای پیشنهادی را برای کار عملی سازمانهای عضو تنظیم کند و در صورت لزوم در مورد آنها از طریق رویهای مشورتی تصمیم بگیرد.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» به طور منظم جلساتی را برگزار میکند و حداقل سالی یک بار گرد هم میآید. صورتجلسههای مجاز جلسات اخذ خواهد شد.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» در صورت حضور حداقل نصف اعضاء به حد نصاب میرسد.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» میتواند سایر اعضای ایکور را به جلسات خود دعوت کند. با این حال، آنها حق رأی دادن در کمیته را ندارند.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» فعالیتهای خود را به صورت مکتوب در «کنفرانس جهانی» ارائه میکند.
«مسئول مالی» در «کنفرانس جهانی» گزارش پولی ارائه میدهد، و حسابرسها نیز همین کار را انجام میدهند.
«هماهنگکنندۀ اصلی» و معاون او نمایندگان اصلی ایکور و متعهد به تصمیمات «کنفرانس جهانی» ایکور هستند.
کمیتۀ هماهنگکنندۀ قارهای3 (CCC)
قوانین «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» نتیجتاً در مورد «کمیتۀ هماهنگکنندۀ قارهایِ» مربوطه اعمال میشود. اگر به دلایل اضطراری، «کنفرانس قارهای» در فاصلۀ بین «کنفرانسهای جهانی»، «هماهنگکننده» یا «معاون هماهنگکنندۀ» جدیدی را انتخاب کند، در آن صورت این افراد نمایندگان قاره در «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» خواهند بود.
خودِ «کنفرانسهای قارهایِ» مربوطه در مورد تعداد اعضای «کمیتۀ هماهنگکنندۀ قارهای» تصمیمگیری میکنند.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ قارهای» از میان صفوف خود «هماهنگکنندۀ قارهای»، «معاون هماهنگکنندۀ قارهای» و «مسئول مالی» را انتخاب میکند که همراه با یکدیگر دبیرخانۀ «کمیتۀ هماهنگکنندۀ قارهای» را تشکیل میدهند.
«هماهنگکنندۀ قارهای» و یا در صورت عدم امکان حضور، معاون وی به جلسات «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» دعوت میشود.
کمیتۀ هماهنگکنندۀ منطقهای4 (RCC)
قوانین «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» نتیجتاً در مورد «کمیتۀ هماهنگکنندۀ منطقهایِ» مربوطه اعمال میشود.
خودِ «کنفرانسهای منطقهایِ» مربوطه در مورد تعداد اعضایشان تصمیمگیری میکنند.
«کمیتۀ هماهنگکنندۀ منطقهای» از میان صفوف خود «هماهنگکنندۀ منطقهای»، «معاون هماهنگکنندۀ منطقهای» و «مسئول مالی» را انتخاب میکند که همراه با یکدیگر دبیرخانۀ «کمیتۀ هماهنگکنندۀ منطقهای» را تشکیل میدهند.
«هماهنگکنندۀ منطقهای» و یا در صورت عدم امکان حضور، معاون وی به جلسات «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» دعوت میشود، ولی حق رأی دادن ندارد.
در مورد عضویت در ایکور:
نکات عمومی
1- عضویت ایکور متشکل از احزاب و سازمانهای مستقل و متکیبهخود از کشورهای مختلف جهان است.
2- پیششرط عضویت در ایکور به رسمیت شناختن اصول و تصمیمات اساسی «کنفرانس جهانی» است.
3- به رسمیت شناختن اصول و تصمیمات اساسی «کنفرانس جهانی» و تعهد به تحقق آنها توسط خود سازمان عضو مربوطه بیان میشود. عضویت در ایکور توسط مجمع تصمیمگیری تأیید میشود. تعیین صلاحیت ایدئولوژیک-سیاسی توسط ایکور صورت نمیگیرد.
4- پذیرش سازمانهای عضو در ایکور از طریق یک رویۀ پذیرش انجام میشود که توسط «کنفرانس جهانی» ایکور با اکثریت 80 درصدی واجدین شرایط از آرای نمایندگان حاضر به تصویب میرسد.
5- عضویت در ایکور با حقوق و وظایف برابر سازمانهای عضو گره خورده است.
6- هماهنگی و همکاری مبتنی بر رضایت اعضای مستقل و متکیبهخود، اصل مشترک سازمانی ایکور است.
7- وظایف مشترک در نهادهای مربوطۀ ایکور با توجه به حوزۀ آنها (جهان، قاره، منطقه) مورد بحث و تصمیمگیری قرار خواهد گرفت.
شرایط عضویت
1- زمینۀ مشترک برای عضویت در ایکور، شخصیت انقلابیِ سازمان عضو مربوطه است.
2- این امر شامل نظرات ایدئولوژیک-سیاسی مختلف و مبانیِ تکتک سازمانهای عضو میشود، تا آنجا که هیچ تناقض خصمانه‌ای با شخصیت ایکور نداشته باشند.
3- هدف استراتژیک مشترک سازمانهای عضو ایکور غلبه بر نظام جهانی سرمایهداری امپریالیستی و تحقق روابط اجتماعی سوسیالیستی است.
4- هدف استراتژیک مشترک ایکور در کشورهای مربوطه و توسط سازمانهای عضو با استراتژیها و تاکتیکهای مختلفی قابل تعقیب است که تنها از تصمیمگیری توسط سازمانهای عضو در هر کشور ناشی شده باشد.
4- شرط اساسی عضویت در ایکور عبارت است از:
* کار انقلابی واقعی در کشورهای مربوطه در میان و همراه با تودههای استثمارشده و ستمدیده؛
* سیاست طبقاتی ستیزهجویانه و رد همکاری طبقاتی با انحصارات حاکم و دستنشاندههای آنها؛
* به رسمیت شناختن تغییر انقلابی روابط اجتماعی و ضرورت استقرار دیکتاتوری پرولتاریا، صرف نظر از اینکه در چه شکلی باشد؛
* یک خط جداکنندۀ واضح با رویزیونیسم، تروتسکیسم و آنارشیسم و هر شکلی از ضدکمونیسم همچون حملات خصمانه و کمپینهای لکهدارسازی بورژوایی علیه به اصطلاح «استالینیسم» یا «مائوئیسم» و دیکتاتوری پرولتاریا.
* به رسمیت شناختن و تحقق انترناسیونالیسم پرولتری به عنوان پیوند مشترک تئوری و عملِ هماهنگی بینالمللی و همکاری سازمانهای عضو در بنا کردن حزب و مبارزۀ طبقاتی.
حقوق و وظایف سازمانهای عضو:
1- هر سازمان عضو حق دارد:
در هماهنگی و همکاری متقابل در سطوح بینالمللی، قارهای و منطقهای مشارکت کرده و نقش فعالی ایفا کند؛
در رویدادها و کنفرانسها شرکت کرده، در فعالیتهای مشترک ایکور مشارکت کند و برای آنها طرح پیشنهادی ارائه کند؛
در انتخابات ارگانهای مسئول شرکت کند و در آنها در معرض انتخاب شدن قرار بگیرد؛
در کنفرانسهای تصمیمسازی با داشتن حق رأی بر اساس توزیع نمایندگان مشارکت کند؛
به صورت فوری به سایر سازمانهای عضو ایکور مراجعه کند تا به شکلی مشخص به همکاری بپردازد، بحث‌های عینی داشته باشد و یا نکاتی را ارائه دهد، تا جایی که این به معنای دخالت در امور داخلی سایر سازمانهای عضو نباشد؛
از تصویب مسائل جنجالی خودداری کند و به طور مستقل و در صورت لزوم با احترام به نظر اکثریت در ایکور، بر ضد اجرای تصمیمات مشترکاً اتخاذشده در کشور خود به تصمیمگیری بپردازد؛
با هر سازمان دیگری ولو خارج از ایکور متحد شود و/یا در اتحادیههای دیگر مشارکت کند، مادام که این اتحاد صراحتاً علیه ایکور نباشد؛
بر اساس قوانین توافقشده در نشریات مشترک مشارکت کند.
2- هر سازمان عضو وظیفه دارد:
از اتحاد تدریجی ایدئولوژیک-سیاسی ایکور در همۀ مسائل ضروری بر اساس پلاتفرم سیاسی مشترک فعالانه حمایت کند و ابتکار عمل برای آن را تشویق نماید؛
همبستگی استوار و کمک عملی متقابل را با توجه به امکاناتش عملی سازد؛
فرهنگ پرولتاریایی مباحثه را در میان سازمانهای عضو عملی سازد؛
احترام متقابل، حفظ استقلال، عدم مداخله در امور داخلی سایر سازمانهای عضو و رعایت حقوق مساوی را مرعی بدارد؛
به شکلی قابل اطمینان به معاهدههای مورد توافق پایبند باشد،
با توجه به امکانات خود در تأمین مالی ایکور مشارکت کند.
رویۀ پذیرش یا اخراج:
1- پذیرش در ایکور معمولاً با توافق صورت میگیرد.
2- اعتراض به پذیرش باید بر اساس اصول ایکور مطرح شود، و نه مثلاً بر اساس اختلاف نظرهای دوجانبه که بر وظایف ایکور تأثیری ندارد.
3- برای پذیرش، حزب یا سازمان متقاضی باید موافقت خود را در مورد اصول ایکور اعلام کرده و خود را به صورت کتبی به ایکور معرفی کند.
4- پذیرش به صورت توافقی از طریق کنفرانس منطقهای مسئول، و یا اگر هنوز کنفرانس منطقهای مربوطه به وجود نیامده باشد، از طریق کنفرانس قارهای انجام میشود. برای این منظور «کمیتۀ هماهنگکنندۀ» مسئول یک رویۀ مشورتی را با سازمانهای عضو آن منطقه یا قاره سازماندهی میکند. اگر اجماع به این شیوه حاصل نشود، به ترتیب کنفرانس منطقهای بعدی یا کنفرانس قارهای میتواند با اکثریت حداقل 80 درصدی به تصمیمگیری بپردازد.
5- خروج از ایکور از طریق یک اعلامیۀ کتبی و مجاز انجام میشود.
6- اخراج یک سازمان عضو متأثر از درخواست یک یا چند سازمان عضو انجام میشود. این درخواست باید به صورت کتبی مستدل شود. 80 درصد از سازمانهای عضو ِدارای حق رأی باید با اخراج موافقت کنند.
امور مالی:
1- ایکور از نظر مالی مستقل است و کار مشترکش را خودش تأمین مالی میکند. ایکور با اعتماد به تودهها، منابع مالی را برای فعالیتهای خود گشایش میکند.
2- به همین ترتیب در روابط بین احزاب و سازمانهای متعلق به ایکور استقلال مالی وجود دارد.
3- هر یک از سازمانهای عضو متعهد میشود که با توجه به امکانات خود در شکل سازمان و کار ایکور مشارکت مالی کند. این امر حمایت متقابل در همبستگی را شامل میشود.
4- مفروض است که هر سازمان عضو برای این منظور کمک سالانهای به ایکور میپردازد که میزان آن توسط خود سازمان تعیین شده است.
5- هر سازمان عضو خود را به توسعۀ ابتکار عملها برای تقویت مالی ایکور متعهد میداند. بخشی از این کمکها در قالب هدیههای مالی و اقدامات اهدایی، کمکهای غیرنقدی، عایدات حاصل از فروش ادبیات انقلابی و فرصتهای مشابه هستند.
6- امکانات مالی ایکور توسط «کمیتههای هماهنگکنندۀ» مربوطه اداره میشود. برای این منظور «کمیتههای هماهنگکنندۀ قارهای» یا «منطقهای» و «کمیتۀ هماهنگکنندۀ بینالمللی» یک مسئول مالی را از میان خود انتخاب میکنند. «کنفرانسهای قارهای» یا «منطقهای» و «کنفرانس جهانی» حسابرسها را انتخاب میکنند.
1 International Coordination of Revolutionary Parties and Organizations (ICOR)
2 International Coordinating Committee (ICC)
3 Continental Coordinating Committee (CCC)
4 Regional Coordinating Committee (RCC)