به مناسبت روز اقدام بینالمللی محیط زیست در 16 نوامبر 2024
مسائل مهم و گستردۀ بسیاری وجود دارند که جهان امروز با آنها روبهروست – مسائلی از قبیل بحرانهای اقتصادی، بحرانهای سیاسی و جنگ. همۀ اینها با خطر تهدیدکنندۀ زندگی ناشی از فاجعۀ وجودی آب و هوایی تشدید میشود. سازمان بهداشت جهانی تخمین میزند که 3.6 میلیارد نفر در حال حاضر در مناطقی زندگی میکنند که بهشدت در معرض فاجعۀ آبوهوایی قرار دارند. انتظار میرود که بین سالهای 2030 تا 2050، تغییرات آبوهوایی منجر به مرگ سالانه 250000 نفر بر اثر سوءتغذیه، مالاریا، اسهال و تنش گرمایی بشود. علاوه بر آبوهوای گرمتر، در سالهای اخیر خشکسالیهای شدیدتر، آتشسوزیهای جنگلی قویتر و طوفانهای شدیدتری نسبت به قبل وجود داشته است. انتظار میرود ذوب شدن یخهای دریا، یخچالهای طبیعی و غیره باعث بالا آمدن سطح دریاها در سراسر جهان و زیر آب رفتن شهرهای کمارتفاع ساحلی و حتی کشورها شود. غارت انسانها و طبیعت دارد شرایط اولیۀ وجود انسان بر روی زمین را از بین میبرد. به نظر میرسد که نظام جهانی سرمایهداری و امپریالیستی کنونی به این موضوع اهمیتی نمیدهد و بهعمد این روند را به پیش میبرد.
جنگ در غزه، لبنان، سودان، اوکراین و جاهای دیگر طبیعت را ویران میکند و مصائب بشر را اسفناکتر میسازد. فدراسیون روسیه در جریان تهاجم نظامی خود، خاک اوکراین را با مقادیر زیادی مواد آلوده کرده، که تهدیدی برای طبیعت و زندگی انسان به شمار میآید. تخریب ایستگاه برقآبی دنیپر توسط روسیه باعث فاجعۀ زیستمحیطی در منطقۀ وسیعی از اوکراین شده است. اشغال نیروگاه اتمی زاپوریژیا توسط روسیه و تحریکات مکرر روسیه همراه با تبادل آتش توپخانه در زمین نیروگاه، خطر همیشگی یک فاجعۀ اتمی را در تمام اروپا ایجاد میکند. خطر ویژۀ تخریب محیط زیست از امپریالیسم ایالات متحده به عنوان جنگافروز اصلی سرچشمه میگیرد.
پنجمین کنفرانس جهانی ایکور اخیراً به جمعبندی رسید: "ایکور امپریالیسم را بهعنوان عامل اصلی فاجعۀ جهانی زیستمحیطی که از قبل آغاز شده محکوم میکند! با بیمسئولیتی مجدانه برای کسب حداکثر سود، انسانیت و طبیعت را کاملاً استثمار کرده و بهتدریج وحدت آنها را از بین میبرد. در تمام قارهها، مشخصات بیشتری از تخریب محیطزیست قابل مشاهده است؛ از قبیل خطرات معطوف به دریاها و جنگلهای جهان، انقراض گونهها، تخریب لایۀ اوزون و غیره."
بیست و نهمین کنفرانس آبوهوای سازمان ملل متحد (کوپ 29) قرار است در نوامبر سال جاری در باکو پایتخت آذربایجان برگزار شود؛ در کشوری که محصولات صادراتی عمدۀ آن نفت و گاز طبیعی است. در آنجا بین سالهای 2010 تا 2020 سهم انرژیهای تجدیدپذیر در تولید انرژی از 3.3 به 1.1 درصد کاهش یافته است.1 سازمانهای حقوق بشر سرکوب و دستگیری فعالان محیط زیست در آستانۀ برگزاری اجلاس سران را محکوم میکنند.
برگزاری جلسات موسوم به کوپ (کنفرانس احزاب) از زمان امضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییر آبوهوا در جریان اجلاس سران زمین در ریو در سال 1992 آغاز شده است - اما تأثیر کمی داشته و بیشتر سبزشویی2 بوده که به انجام رسیده است. سرانجام، در جریان کوپ 21 در سال 2015 یک هدف کمی در توافقنامۀ پاریس مورد توافق قرار گرفت. این توافق توسط 196 کشور به امضا رسید. با این حال، بشریت از این هدف دورتر از همیشه قرار دارد. مشکل این بود که این هدفگذاری کمیتگرایانه فقط یک هدف جهانی بود، و نه هدفی برای هر یک از کشورها. نخستین بار، در کوپ 28 در دبی در سال 2023 بود که کلمۀ "سوختهای فسیلی" با یک ابهام بیمزه بدین صورت در قطعنامه ذکر شد که همۀ امضاکنندگان " گذار از سوختهای فسیلی" را آغاز خواهند کرد. هیچ وعدۀ کمّی از سوی هیچ دولتی داده نشد. وعدۀ توافق پاریس این بود که جهان افزایش دما را به 1.5 درجۀ سانتیگراد از دوران پیش از انقلاب صنعتی محدود کند. ما در حال حاضر بسته به منبع، 1.1 تا 1.3 درجه از این دما فراتر رفتهایم (ناسا افزایش 1.36 درجهای را از دورۀ 1850-1900 گزارش داده است). به گفتۀ سرویس تغییرات اقلیمی کوپرنیک اتحادیۀ اروپا، در ماه آگوست، برای سیزدهمین بار در 14 ماه گذشته، این عدد از مرز 1.5 درجه فراتر رفته است. قارۀ اروپا تقریبا دو برابر بیشتر گرم شده است. هدف 1.5 درجه اکنون یک رؤیای فانتزی دستنیافتنی است. هدفگذاری دیگر این بود که نرخ خالص جنگلزدایی تا سال 2030 به صفر برسد. با توجه به آمارهای موجود که حاکی از نرخ خالص جنگلزدایی به میزان بیش از 47 میلیون هکتار حتی در دهۀ گذشته است، قطعاً جهان سرمایهداری این هدف را نیز محقق نخواهد کرد.
ایکور همچنین منکران فاشیست فاجعۀ زیستمحیطی در سراسر جهان را نیز محکوم میکند. ترامپ زمانی که رئیس جمهور بود آمریکا را از توافقنامۀ پاریس خارج کرد و انتظار میرود در صورت انتخاب مجدد باز هم این کار را انجام دهد. فاشیسم در نهایت یک روش باز و بیرحمانه برای حفظ سرمایهداری است. از آنجایی که این سیستم سرمایهداری-امپریالیستی است که فاجعۀ آب و هوایی را به ارمغان آورده است، فاشیسم در عمل خود را ناگزیر میبیند که از در مخالفت با فاجعۀ آبوهوایی دربیاید.
پنجمین کنفرانس جهانی ایکور به این نتیجه رسید که: "امروز، مبارزۀ زیستمحیطی باید جامعه را تغییر دهد، و در سوسیالیسم باید برای وحدت دوبارۀ انسانیت و طبیعت مبارزه کرد و آن را تقویت نمود. ایکور از توهمات و سبزشویی در سرمایهداری از طریق انحصارها و احزاب نمایندۀ آنها و همچنین از تقسیم اصلاحطلبانه بهصورت حفاظت از محیط زیست در یک سمت و مشاغل در سمت دیگر انتقاد میکند. ایکور نقش پیشرو طبقۀ کارگر در مبارزۀ زیستمحیطی را به رسمیت میشناسد."
بنا بر تصمیمی که ایکور بهعنوان دستورالعملی برای سیاست زیستمحیطی خود گرفته: "به عنوان مثال در کنفرانس جهانی آبوهوا مسئولان را محکوم میکند، در هنگام وقوع فجایع منطقهای به سازماندهی همبستگی خواهد پرداخت، برای ایجاد آگاهی و سازماندهی مبارزه تلاش خواهد کرد، در مواجهه با رقابت اصلی که با زمان است، مبارزه برای سوسیالیسم را ارتقاء خواهد داد. هماهنگی و همکاری بینالمللی مبارزات زیستمحیطی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است."
مبارزۀ قاطع برای سوسیالیسم به منظور نجات بشریت و حفظ وحدت بشریت و طبیعت!
همراه با ایکور و جبهۀ متحد بینالمللی مبارزه برای تغییر جامعه، به پیش!
امضاکنندگان (تا 8 نوامبر 2024. احتمال افزایش امضاها وجود دارد):
1- اتحادیۀ تودههای کامرون – بیانیۀ ملی برای استقرار دموکراسی
2- حزب کمونیست کنیا (CPK)
3- خط انقلابی مارکسیست-لنینیست مراکش (MMLPL)
4- حزب کمونیست آفریقای جنوبی (مارکسیست-لنینیست) (CPSA (ML))
5- حزب سوسیالیست دموکراتیک میهنپرست (PPDS)، تونس
6- حزب سوسیالیست بنگلادش (SPB)
7- حزب کمونیست هند (مارکسیست-لنینیست) راه توده (CPI (ML) MassLine)
8- حزب کمونیست نپال (مشعل) (NCP (Mashal))
9- جبهۀ متحد انقلابی نپال (RUFN)
10- حزب کمونیست استرالیا (مارکسیست-لنینیست) (CPA/ML)
11- حزب کار (بوسنی و هرزگوین) (PR-ByH)
12- حزب مارکسیست-لنینیست آلمان (MLPD)
13- اتحادیۀ پرولتری مارکسیستی-لنینیستی (UPML)، فرانسه
14- حزب بلشویک (کردستان شمالی-ترکیه) (BP (NK-T))
15- سازمان کمونیستی لوکزامبورگ (KOL)
16- شفق سرخ (RM)، هلند
17- اتحادیۀ مارکسیست-لنینیست پرتغال (UMLP)
18- گروه مارکسیست-لنینیستی سوئیس (MLGS)
19- حزب کمونیست ترکیه/مارکسیست-لنینیست (TKP-ML)
20- حزب کمونیست مارکسیست-لنینیست ترکیه/کوردستان (MLKP)
21- شورای هماهنگی جنبش طبقۀ کارگر (KSRD)، اوکراین
22- اتحادیۀ مائوئیستهای اورال (UMU)، روسیه
23- حزب کمونیست کلمبیا-مائوئیست (PCC-M)
24- حزب کمونیست پاراگوئه (مستقل) (PCP (independiente))
25- حزب کمونیست (مارکسیست-لنینیست) (PC (ML))، جمهوری دومینیکن
26- مرکز اتحادیۀ سوسیالیستی هند (کمونیست) (SUCI (C))
27- حزب خلق چین برای دفاع از مائو تسه تونگ (CPPDM)
28- کمونیستهای چینی (مارکسیست-لنینیست-مائوئیست)
29- حزب مائوئیست روسیه (RMP)
30- اتحادیۀ قبرسیها (UoC)، قبرس
31- PCPCI Parti Communiste Proletarien de Côte d'Ivoire (حزب کمونیست پرولتری ساحل عاج)
32- PCT Parti Communiste du Togo (حزب کمونیست توگو)
33- Krasnyj Klin Gruppa Kommunistov-Revoljucionerov "Krasnyj Klin" (گروه انقلابیون کمونیست "Krasnyj Klin" [گوه سرخ])، بلاروس