حملات به فلسطین به قصد نسل‌کشی، و مقاومت شکوهمندی که در برابر این حملات انجام می‌شود، بر دستور کار جهانیان مسلط شده‌است. جنبش دانشجویی برای همبستگی با فلسطین از ایالات متحدۀ آمریکا به سراسر جهان گسترش یافته‌است. این جنبش دانشجویی در حال رشد علیه تجاوزات امپریالیستی، حاکمان را می‌ترساند، چراکه به جنبش‌های جوانان ۶۸ همانند شده‌است. به همین دلیل است که اعتراضات سازماندهی‌شده توسط دانشجویان در دانشگاه‌ها با حملات شدید پلیس مواجه می‌شود. واکنش‌ها در سراسر جهان به دلیل حملات اسرائیل صهیونیستی در حال بالا گرفتن است. به دلیل واکنش‌های گسترده، کشورهایی مانند آمریکا مجبورند از حمایت آشکار خود از اسرائیل پا پس بکشند. اقدامات دولت نتانیاهو مورد قبول اسرائیلی‌ها هم نیست. از یک سو آتش‌بس در دستور کار قرار دارد، و از سوی دیگر اسرائیل به رفح حمله می‌کند. امپریالیست‌هایی مانند روسیه و چین در تلاش هستند تا کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات را بر سر مسئلۀ فلسطین به سمت خود بکشانند تا بیشترین سود را از این روند به‌دست آورند. با این حال اسرائیل که به‌سرعت در جنگ ۶ روزه پیروز شده‌بود، چندین ماه است که قادر به شکستن مقاومت فلسطین نیست. فلسطین برای همۀ خلق‌هایی که در برابر حملات اشغالگر مقاومت می‌کنند، به‌ویژه برای روژاوا، سرمشق خوبی‌ست. چنین کشور کوچکی با وجود برتری فنی و نظامی اسرائیل به مقاومت خود ادامه می‌دهد.

حملات اسرائیل به فلسطین محدود نمی‌شود. کشورهایی مانند سوریه و لبنان نیز در فواصل زمانی منظم مورد حمله قرار می‌گیرند. جدای از این حملات، مردم سوریه و لبنان در فقر شدید گرفتار شده‌اند. در لبنان، نژادپرستی با اشاره به مهاجران سوری به عنوان عامل این فقر تشدید می‌شود و کارگران مهاجر در معرض حملات بزرگ قرار می‌گیرند. اگرچه این حملات هنوز مانند آنچه در ترکیه اتفاق افتاده تشدید نشده‌است، اما می‌توان توقع داشت که به دلیل تشدید سیاست‌های نژادپرستانه به آن سطح هم برسد.

در ترکیه حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان در انتخابات متحمل شکست سنگینی شد. در این روند، جنبش مردمی علیه دولت نیز رشد کرده‌است. در کوردستان عراق نیز انتخابات برگزار خواهد شد. دولت بارزانی در حال به تعویق انداختن این انتخابات است. آن‌ها می‌خواهند این روند را طولانی کنند، چرا که حزب دموکرات کوردستان به دلیل فساد و موقعیتِ همدستانۀ خود در حملات علیه مردم کورد در این انتخابات شکست خواهد خورد. حزب دموکرات کردستان منتظر آغاز جنگ است. در آن صورت، درست مانند کاری که دولت اردوغان سال‌هاست انجام داده، از جنگ به عنوان استتار فساد و فقرِ بیشتر استفاده خواهد کرد. مشارکت حزب دموکرات کوردستان در عملیاتی که دولت فاشیست ترکیه علیه گریلاها انجام می‌دهد، فقط از نظر نظامی نیست. اردوگاه دهوک برای روژآوایی‌هایی‌ست که باید از حملات دولت ترکیه فرار کنند. موج جدید و گسترده‌تری از حملات در مرحلۀ آتی در انتظار مردم روژاوا از همۀ ملیت‌ها است.

علاوه بر حملۀ ترکیه به روژاوا، مسئلۀ داعش نیز وجود دارد که در حال قدرت گرفتن است. این وضعیت شرایط اقتصادی را نیز دشوارتر می‌کند. گذرگاه مرزی سملکا به کوردستان که تحت کنترل حزب دموکرات کوردستان است، مهم‌ترین آدرس این تحریم است. تنها دلیل همۀ این سیاست‌ها، از جمله تحریم، خفه کردن انقلاب جاری در روژاوا است. با نزدیک شدن به زمان برداشت کشاورزی، تهدید مهم دیگر این است که برخی از عناصر تحت حمایت ترکیه مانند سال‌های گذشته مزارع را به آتش خواهند کشید. به همین دلیل، هم مردم و هم نیروهای وفادار به نیروهای دموکراتیک سوریه مراقب محصولات هستند. سوزاندن خرمن‌ها به معنای دشوار کردن دسترسی به نان، به عنوان ابتدایی‌ترین مادۀ غذایی است. با همۀ این شرایط دشوار، ادارۀ خودمختار خود را برای انتخابات محلی آماده می‌کند. در حالی که اردوغان روژاوا را تهدید می‌کند که "ما کارهای ناتمام خود در سوریه را تکمیل خواهیم کرد"، ادارۀ خودمختار مدت‌هاست که می‌خواهد این انتخابات را برگزار کند. این برای توسعۀ دموکراسی بسیار مهم است. به این ترتیب مشروعیت روژاوا بیشتر به رسمیت شناخته می‌شود و مردم می‌توانند به نوعی در حکمرانی مشارکت داشته‌باشند.

به دلیل تهاجم امپریالیستی و همدستی دولت‌های مرتجع، آب‌های قفقاز آرام نمی‌شود. در ارمنستان یک جنبش جدی وجود دارد. مردم خط تسلیم‌طلبی دولت پاشینیان را نمی‌پذیرند و علیه آن قیام کرده‌اند. آن‌ها توافقات آتش‌بس با آذربایجان را نمی‌پذیرند. قرار است ۴ روستای دیگر تسلیم شوند. از این رو هزاران نفر به خیابان‌ها می‌آیند. شعاری که در این اعتراضات خودنمایی می‌کند، شعار بازگشت به آرتساخ است. به دستور دولت پاشینیان، نیروهای انتظامی در حال حمله به این تظاهرات‌ها هستند.

در چنین مرحله‌ای به عنوان بخشی از اقدامات ۲۴ آوریل، ما، تیپ و مرکز فرهنگی ارمنی شهید نوبار اوزانیان، فعالیت‌های مختلفی را در حسکه و روستاهای اطراف برگزار کردیم. پس از ارمنستان، گسترده‌ترین تظاهرات ضد نسل‌کشی در روژاوا برگزار شد. اولین بار بود که فعالیت علیه نسل‌کشی در روژاوا تا این حد فراگیر بود. فعالیت‌های ۲۴ آوریل، نشانِ خط مبارزۀ شهید نوبار اوزانیان را بر خود دارد. ما زندگی او را دنبال کردیم و علیرغم همۀ سختی‌هایی که با آن مواجه بودیم، این فعالیت‌ها را به انجام رساندیم. نوبار اوزانیان به نمایندگی از عرب‌ها در فلسطین، ارمنیان در آرتساخ، کوردها در روژاوا و کارگران تورک-کورد در ترکیه جنگید. بله، او ارمنی بود، اما به این ملیت محدود نبود. او هویت کمونیستی خود را بر همه‌چیز مقدم داشت و جنگید. نوبار اوزانیان پل انقلاب بین خلق‌های ستمدیده است. ما با چنین میراثی، به حملات به فلسطین پاسخی دست اول دادیم، و از همان لحظۀ اول با اشغال آرتساخ مخالفت کردیم. در زمانه‌ای که منفعت شخصی، برتری فردی و ایدئولوژی‌های مشابه خودخواهانه در جهان رواج دارد، خط او برای ما سرمشق است. او با داشتن یک زندگی فروتنانه به یک قهرمان مبدل شد. ما در جنگ سخت پیش رو، خط او را دنبال خواهیم کرد و خط شکوهمند مبارزه را تا پیروزی پیش خواهیم برد. نه بازی‌های کثیف در قفقاز، نه همدستی حزب دموکرات کوردستان و ترکیه، و نه تجاوزات صهیونیستی این آتش مبارزه را خاموش نخواهد کرد. این آتش در دل میلیون‌ها مردم ستمدیده زنده است و همچنان خیابان‌ها، میدان‌ها و موقعیت‌ها را لبریز می‌کند.